Ενδιαφέρων

Το πρωί ήταν κρύο και βιαστικό. Οι άνθρωποι έσπευδαν στη δουλειά τους, τα αυτοκίνητα έτρεχαν στους δρόμους, χωρίς να δίνουν σημασία στους σπάνιους πεζούς. Ο Άλεξ, ένας νεαρός

Η κίνηση είχε σταματήσει.Η πόλη το βράδυ βουούσε, τα αυτοκίνητα κορνάριζαν, άλλοι έσπευδαν να γυρίσουν σπίτι, άλλοι κύλησαν την οθόνη του κινητού, περιμένοντας το πράσινο φως.Στη διάβαση στεκόταν

Το λεωφορείο ήταν γεμάτο.Ώρα αιχμής το απόγευμα· οι άνθρωποι κουρασμένοι, εκνευρισμένοι — άλλοι κρατούσαν σακούλες, άλλοι κινητά, κι άλλοι απλώς προσπαθούσαν να μη πατήσουν ο ένας τον άλλον.Η

Για την Έμιλι ήταν μια συνηθισμένη μέρα.Το πρωί — δουλειά, μετά ψώνια, και το μεσημέρι έπρεπε να πάει στο σχολείο το ξεχασμένο τάπερ του γιου της.Η οικογένεια είχε

Η μέρα ήταν γκρίζα και βροχερή.Ψιχάλιζε, οι άνθρωποι έτρεχαν να προστατευτούν κάτω από ομπρέλες, κι εκείνος περπατούσε αργά, με μπαστούνι, σταματώντας πού και πού μπροστά στις βιτρίνες.Τον έλεγαν

Όταν η ομάδα των συντηρητών μπήκε στο παλιό σπίτι στα περίχωρα της πόλης, περίμεναν μια συνηθισμένη δουλειά — να αφαιρέσουν τον παλιό σοβά, να ανανεώσουν το πάτωμα, να

Το πρωινό ήταν συνηθισμένο.Εκείνος ο ανοιξιάτικος αέρας, όταν όλα μυρίζουν βρεγμένη άσφαλτο και φρεσκάδα.Οι λακκούβες καθρέφτιζαν τα σύννεφα, και ο ήλιος κρυβόταν και ξαναφαινόταν ανάμεσα στα σπίτια. Ένα

Για όλους τους καλεσμένους, ήταν μια τέλεια μέρα.Λευκή αψίδα στολισμένη με τριαντάφυλλα, μουσική, ήλιος που λαμποκοπούσε στα ποτήρια της σαμπάνιας — όλα έμοιαζαν αψεγάδιαστα.Η Έμμα και ο Ντάνιελ

Η βροχή δεν είχε σταματήσει εδώ και μέρες.Ο Άνταμ καθόταν πίσω από το τιμόνι του, κοιτάζοντας τους δρόμους όπου όλα μπερδεύονταν — άνθρωποι, ομπρέλες, φώτα, νερό.Ήταν κουρασμένος. Του

Όταν η οικογένεια Κάρτερ αποφάσισε να ανακαινίσει το παλιό σπίτι, χτισμένο από τη δεκαετία του 1920, κανείς δεν περίμενε ότι η απλή ανακαίνιση θα μετατρεπόταν σε κάτι τελείως