Ενδιαφέρων

Μετά την καταιγίδα η ακτή έμοιαζε σαν μετά από μάχη. Η θάλασσα είχε ξεβράσει τα πάντα: σανίδες, φύκια, αλιευτικά δίχτυα, σπασμένα μπουκάλια. Ο δεκάχρονος Λέο Μόρρις περπατούσε στην

Η Μαρίνα ήταν πάντα «το κορίτσι με τις καμπύλες». Από μικρή — τρυφερή, καλή, στρογγλοπρόσωπη, με λακκάκια στα μάγουλα και μεταδοτικό γέλιο. Στο σχολείο την πείραζαν, μα δεν

Στην εκκίνηση ήταν τρεις.Ο Λέο, ο Μάρκο και ο Σαμ — ομάδα, αλλά αντίπαλοι.Γνωρίζονταν από παιδιά, ξεκίνησαν μαζί σε παλιές πίστες, ονειρεύονταν τη μεγάλη ευκαιρία.Και τώρα — ο

Για τους περισσότερους ανθρώπους, ένας ουρανοξύστης είναι απλώς ένα κτίριο.Για εκείνον — ένας ολόκληρος κόσμος από γυαλί, άνεμο και αντανακλάσεις. Ο Άλεξ εργαζόταν ως καθαριστής παραθύρων εδώ και

Η Έμμα και ο Ντέιβιντ ζούσαν ήδη για μισό χρόνο μέσα στο φορτηγάκι τους.Κάποτε ήταν ένα παλιό ασθενοφόρο, τώρα — το σπίτι τους.Άσπροι τοίχοι, ξύλινο ράφι, γιρλάντα στο

Όλοι περίμεναν πως ο γάμος θα ξεκινούσε τέλεια.Η αίθουσα της δεξίωσης έλαμπε: λευκά τραπεζομάντηλα, κρυστάλλινοι πολυέλαιοι, μουσική, λουλούδια.Κανείς δεν περίμενε πως μισή ώρα πριν εμφανιστεί η νύφη, ένας

Πολλά χρόνια πριν, ο Μάικλ δούλευε εθελοντικά σε ένα καταφύγιο άγριων ζώων κοντά στο Ναϊρόμπι.Εκεί είδε για πρώτη φορά ένα μικρό λιονταράκι — αδύναμο, με χαρακιές στο πρόσωπο

Το Παρίσι σκεπάστηκε από μια ξαφνική βροχή.Ζεστή, καλοκαιρινή — απ’ αυτές που δεν κρύβεσαι, απλώς γελάς και τρέχεις όπου σε βγάλει ο δρόμος. Η Έμμα περπατούσε στην προκυμαία

Κανείς στο χωριό δεν καταλάβαινε γιατί η Λίζα πήγαινε εκεί.Κάθε μέρα, γύρω στο μεσημέρι, έβγαινε έξω από το χωριό — εκεί όπου άρχιζε το ατελείωτο χωράφι με τους

Ο Μίσα αγαπούσε τη θάλασσα.Κάθε πρωί έτρεχε στην ακτή πριν από όλους — ξυπόλητος, με κουβαδάκι και το χαρακτηριστικό του κίτρινο καπέλο.Μάζευε πετραδάκια, κοχύλια, έχτιζε κάστρα και έλεγε