Τα παρακάτω στοιχεία για τις τουαλέτες στην αρχαία Ρώμη θα σας τραβήξουν το μυαλό! 🤯😱 Τότε, οι δημόσιες τουαλέτες δεν χρησίμευαν μόνο ως τουαλέτες! 🧐🚽 Αντίθετα, ήταν πολυσύχναστοι κόμβοι που συγκέντρωναν ακόμη και την ελίτ της κοινωνίας! 🧐😮 Αλλά τι έκαναν εκεί, πώς έμοιαζαν εκείνα τα μέρη και γιατί αυτό μπορεί να φαίνεται φρικτό σε εμάς, τον σύγχρονο πολιτισμό; 🤔 Θα σας πω όλα όσα δεν ξέρατε πριν σε αυτό το άρθρο! 👇
Οι τουαλέτες στην αρχαία Ρώμη ήταν μακριά από ιδιωτικούς, υγιεινούς χώρους. Αντίθετα, χρησίμευαν ως πολυσύχναστοι κοινωνικοί κόμβοι όπου η καθημερινή ζωή, η πολιτική, ακόμη και οι επιχειρηματικές συμφωνίες εκτυλίσσονταν εν μέσω συνθηκών που θα φρίκηζαν τους περισσότερους ανθρώπους σήμερα.
Οι δημόσιες τουαλέτες σχεδιάστηκαν με μακριά πέτρινα παγκάκια που διαθέτουν ομοιόμορφα ανοίγματα. Δεν υπήρχαν διαχωριστικά μεταξύ των χρηστών, έτσι οι συζητήσεις κυλούσαν τόσο ελεύθερα όσο το νερό που έτρεχε κάτω από τα καθίσματα. Ένα ρηχό κανάλι κάτω από τον πάγκο παρέσυρε τα απόβλητα, χάρη στα συστήματα νερού που τροφοδοτούνται από υδραγωγεία.
Παραδόξως, αυτές οι τουαλέτες ήταν κάτι περισσότερο από λειτουργικές—ήταν χώροι δικτύωσης. Οι Ρωμαίοι συγκεντρώθηκαν εδώ για να συνομιλήσουν, να μοιραστούν κουτσομπολιά, ακόμη και να δημιουργήσουν επαγγελματικές συνδέσεις. Οι πλουσιότεροι πολίτες, παρά το γεγονός ότι είχαν ιδιωτικές τουαλέτες στο σπίτι, σύχναζαν συχνά σε δημόσιες εγκαταστάσεις για την κοινωνική σκηνή.
Σε αντίθεση με τις σύγχρονες τουαλέτες, οι ρωμαϊκές τουαλέτες ήταν μερικές φορές διακοσμημένες σαν μεγάλες αίθουσες. Περίτεχνες νωπογραφίες, μαρμάρινα γλυπτά, ακόμη και φρέσκα λουλούδια κοσμούσαν τον χώρο. Μερικοί είχαν ξύλινα στέγαστρα για σκιά, δημιουργώντας μια εκπληκτικά ευχάριστη ατμόσφαιρα, παρά την αδιαμφισβήτητη μυρωδιά.
Τα Ephesian Latrines, που χτίστηκαν πριν από σχεδόν 2.000 χρόνια, ήταν από τις πρώτες γνωστές τουαλέτες pay-to-use. Βρίσκονταν κοντά στη Βιβλιοθήκη του Κέλσου, μπορούσαν να φιλοξενήσουν 48 άνδρες ταυτόχρονα — οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν. Οι επισκέπτες πλήρωσαν ένα μικρό αντίτιμο, καθιστώντας την εγκατάσταση πιο κοινή μεταξύ των πλουσιότερων πολιτών.
Ενώ οι δημόσιες τουαλέτες ήταν δημοφιλείς, ορισμένοι πλούσιοι Ρωμαίοι είχαν ιδιωτικές στο σπίτι. Συγκλονιστικά, αυτά βρίσκονταν συχνά ακριβώς στην κουζίνα. Η λογική; Έντονα αρώματα μαγειρικής υποτίθεται ότι κάλυπταν τις λιγότερο ευχάριστες μυρωδιές.
Κατά τους πιο κρύους μήνες, οι σκλάβοι στέλνονταν για να ζεστάνουν τα πέτρινα καθίσματα πριν φτάσουν τα αφεντικά τους. Αυτό το φαινομενικά ασήμαντο έργο συνεπαγόταν σημαντικούς κινδύνους για την υγεία, συμβάλλοντας στη μικρότερη διάρκεια ζωής πολλών υπαλλήλων.
Οι Ρωμαίοι δεν χρησιμοποιούσαν χαρτί υγείας. Αντίθετα, βασίζονταν σε σφουγγάρια που ήταν προσαρτημένα σε ραβδιά, γνωστά ως τερσόριο. Αυτά τα σφουγγάρια αποθηκεύονταν σε κουβάδες γεμάτους με αλμυρό νερό ή ξύδι για καθαρισμό. Μια γούρνα με τρεχούμενο νερό στο ύψος των ποδιών επέτρεπε στους χρήστες να ξεπλένουν τόσο τα σφουγγάρια όσο και τους εαυτούς τους.
Οι Ρωμαίοι θεωρούσαν τα ανθρώπινα απόβλητα ως πόρο και όχι ως ενόχληση. Οι αμφορείς τοποθετήθηκαν σε όλες τις πόλεις για γρήγορη ανακούφιση και οι ουροσυλλέκτες συγκέντρωναν το περιεχόμενο για να το πουλήσουν σε βυρσοδεψεία και πλυντήρια. Η αμμωνία στα ούρα ήταν τέλεια για τη λεύκανση των υφασμάτων.
Ακόμη και η προσωπική υγιεινή περιελάμβανε τα ούρα. Μερικοί Ρωμαίοι ξέπλυναν το στόμα τους με γερασμένα ούρα, πιστεύοντας ότι λεύκανε τα δόντια. Οι βυρσοδέψες μούλιαζαν επίσης δέρματα ζώων στα ούρα για να χαλαρώσουν τα μαλλιά πριν μαλακώσουν το δέρμα με —το μαντέψατε— περιττώματα.
Ενώ οι ρωμαϊκές πρακτικές υγιεινής μπορεί να φαίνονται τρομακτικές με τα σημερινά πρότυπα, τα καινοτόμα συστήματα νερού και η διαχείριση των απορριμμάτων τους ήταν εκπληκτικά προηγμένα για την εποχή. Είναι μια περίεργη υπενθύμιση ότι ακόμη και οι πιο δυσάρεστες πτυχές της ζωής μπορούν να μετατραπούν σε κάτι χρήσιμο.