Πάντα αγαπούσα το κρύσταλλο. Για μένα είναι σαν μια μικρή γιορτή σε μια συνηθισμένη μέρα: λαμπυρίζει στο φως, ηχεί λεπτό και όμορφα, αρκεί να το αγγίξεις. Αλλά με τον καιρό κατάλαβα ότι το κρύσταλλο είναι «ευαίσθητο»: αν δεν το προσέξεις, θολώνει ή καλύπτεται με ίχνη νερού. Αφού δοκίμασα διάφορους τρόπους φροντίδας, κατέληξα σε τρεις — δεν με απογοητεύουν ποτέ.
1. Πλένω μόνο με το χέρι και σε δροσερό νερό
Όχι πλυντήρια πιάτων — το ζεστό νερό αφαιρεί γρήγορα τη διαφάνεια και μερικές φορές προκαλεί ακόμη και ρωγμές. Πλένω το κρύσταλλο μόνο με το χέρι, σε δροσερό ή ελαφρώς ζεστό νερό, προσθέτοντας μια σταγόνα απαλό απορρυπαντικό. Και χρησιμοποιώ πάντα ένα απαλό σφουγγάρι — χωρίς έντονο τρίψιμο, το κρύσταλλο αγαπά την ακρίβεια.
2. Ο μυστικός μου τρόπος για λάμψη — ξύδι
Μετά το πλύσιμο, ξεπλένω πάντα τα σκεύη με ένα ελαφρύ διάλυμα ξιδιού:
1 λίτρο νερό + 1 κουταλιά της σούπας ξίδι.
Απομακρύνει αμέσως τα υπολείμματα νερού και επαναφέρει την κρυστάλλινη διαφάνεια. Το κρύσταλλο κυριολεκτικά «τραγουδά» από καθαριότητα.
3. Στεγνώνω μόνο σε λινό πετσέτα — και μακριά από τον ήλιο
Παλιά έβαζα τα κρυστάλλινα σκεύη να στεγνώσουν πάνω στο καλοριφέρ ή τα άφηνα στο περβάζι του παραθύρου — και αυτό ήταν λάθος. Η απότομη διαφορά θερμοκρασίας προκαλεί μικρορωγμές. Τώρα απλά γυρίζω τα σκεύη πάνω σε μια λινή πετσέτα και τα αφήνω να στεγνώσουν φυσικά. Και μετά τα γυαλίζω ελαφρά με ένα χνουδωτό πανί.
Αυτές οι μικρές συνήθειες κάνουν θαύματα: το κρύσταλλο λάμπει ξανά όπως στο μπουφέ της γιαγιάς μου. Και κάθε φορά που γεμίζω ένα ποτήρι με κρασί ή βάζω μια βάζα στο τραπέζι, μου φαίνεται ότι ένα κομμάτι της γιορτής επιστρέφει στο σπίτι.