Η Φρίδα Πούσνικ γεννήθηκε το 1923 στην Πενσυλβάνια με μια σοβαρή εκ γενετής ανωμαλία: δεν είχε χέρια και πόδια. Οι γιατροί δεν πίστευαν ότι το κορίτσι θα επιβιώσει, αλλά η Φρίντα όχι μόνο άντεξε, αλλά έμαθε να τρώει, να γράφει, να κεντάει και να εκτελεί πολλές καθημερινές δραστηριότητες, κρατώντας αντικείμενα μεταξύ του πηγουνιού, του ώμου και της γνάθου της. Ήδη στο σχολείο, η γραφή της αναγνωριζόταν ως μία από τις καλύτερες.
Το 1933, η μοίρα την έφερε σε επαφή με τον Ρόμπερτ Λ. Ρίπλι, τον δημιουργό της διάσημης εκπομπής «Πιστέψτε το ή όχι». Αυτός προσκάλεσε τη δεκάχρονη Φρίντα να εμφανιστεί στην Παγκόσμια Έκθεση στο Σικάγο. Το κοινό εντυπωσιάστηκε από την επιδεξιότητα και τη δύναμη του χαρακτήρα της και σε σύντομο χρονικό διάστημα το κορίτσι έγινε πραγματική αίσθηση. Ακολούθησαν περιοδείες, τσίρκο και παραστάσεις.
Στην εφηβεία της, η Φρίντα υπέγραψε συμβόλαιο με το μεγαλύτερο αμερικανικό τσίρκο Μπάρνουμ & Μπέιλι και δούλευε με εξαντλητικό πρόγραμμα — μερικές φορές έως και 16 ώρες την ημέρα. Το σόου της είδαν εκατομμύρια θεατές. Το 1944, επέζησε ως εκ θαύματος από τη φωτιά που ξέσπασε στο κτίριο του τσίρκου, από όπου την έβγαλαν μαζί με την καρέκλα στην οποία εμφανιζόταν. Παρά τα όσα είχε περάσει, συνέχισε να εργάζεται.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η στάση της κοινωνίας απέναντι στα «φρικιά σόου» άλλαξε και το 1955 ψηφίστηκε νόμος που ουσιαστικά απαγόρευε τέτοιου είδους παραστάσεις. Η καριέρα της Φρίντα τελείωσε ξαφνικά. Έχασε την κύρια πηγή εισοδήματός της και αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή.
Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της τα πέρασε στην Κόστα Μέσα της Καλιφόρνια. Ζούσε πολύ ταπεινά, πουλούσε τα σχέδια και τα κεντήματα της, τα οποία συνέχιζε να φτιάχνει με τον ίδιο τρόπο — χωρίς χέρια και πόδια. Η προσωπική της ζωή δεν ήταν επιτυχημένη: η Φρίντα δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν είχε παιδιά. Αποφεύγει συνειδητά την προσοχή και ζούσε μια μοναχική ζωή.
Στις 24 Δεκεμβρίου 2000, η Φρίντα Πούσνικ πέθανε σε ηλικία 77 ετών, ήσυχα και αθόρυβα. Είχε ξεχαστεί εδώ και καιρό από εκείνους που κάποτε την χειροκροτούσαν στις αρένες, αλλά σήμερα η ιστορία της θεωρείται ένα ισχυρό μάρτυρα της ανθρώπινης αντοχής. Αποδείχθηκε ότι η δύναμη του πνεύματος μπορεί να ξεπεράσει τα φυσικά όρια, αλλά ταυτόχρονα υπενθύμισε πόσο εύκολα η κοινωνία αποστρέφεται όσους παύουν να την διασκεδάζουν.