Το πρωί ξεκίνησε ήρεμα.
Ο ήλιος ανέτελλε πάνω από τους λόφους, απλώνοντας αργά χρυσές ανταύγειες στο γρασίδι.
Ο αέρας μύριζε σανό και υγρή γη, ενώ από τη λίμνη έβγαινε μια δροσιά.
Βγήκε στην αυλή, όπως πάντα, με το παλιό του πουκάμισο, με ένα φλιτζάνι αχνιστό τσάι,
και με τη συνηθισμένη του κίνηση φώναξε την κατσίκα:
«Λοιπόν, Μπελκα, πάμε;»
Η κατσίκα βγήκε από το στάβλο, κούνησε το κεφάλι της, το κουδούνι χτύπησε.
Πάντα τον ακολουθούσε — ήρεμα, με σημασία, σαν να καταλάβαινε κάθε λέξη.
Την χάιδεψε στο λαιμό, χαμογέλασε:
— Είσαι έξυπνη, αν και πεισματάρα.
Ο κήπος πίσω από το σπίτι ήταν τυλιγμένος σε μια ελαφριά ομίχλη.
Στο παλιό μηλιά τα κλαδιά λύγιζαν κάτω από το βάρος των φρούτων. Πλησίασε για να βάλει τη σκάλα, να διορθώσει το στήριγμα.
Και ξαφνικά πρόσεξε ότι η Μπελκα ήταν σε εγρήγορση.
Τα αυτιά της ήταν σηκωμένα, το βλέμμα της στραμμένο προς τα πάνω — κατευθείαν στην κορυφή του δέντρου.
Δεν πρόλαβε να καταλάβει τίποτα.
Η κατσίκα ξαφνικά όρμησε και τον χτύπησε με όλη της τη δύναμη στο στήθος. Ταλαντεύτηκε, έκανε ένα βήμα πίσω —
και την ίδια στιγμή το δέντρο έσπασε.
Ο ήχος ήταν σύντομος, σαν πυροβολισμός.
Ο κορμός έσπασε στη μέση, τα κλαδιά έπεσαν κάτω, σκορπίζοντας φύλλα και μήλα. Έπεσε στο γρασίδι, κρατώντας τα χέρια του στο στήθος, νιώθοντας την καρδιά του να χτυπάει κάπου στο λαιμό του. Η σκίουρος στεκόταν δίπλα του, ρουθούνησε, ανάσαινε βαριά — και τον κοίταζε κατευθείαν.
Πέρασε το χέρι του πάνω από το κεφάλι της, χωρίς να πιστεύει ότι ακόμα αναπνέει.
«Το… το ήξερες, έτσι;»
Αυτή ανοιγόκλεισε τα μάτια, άγγιξε το χέρι του, σαν να είχε ήδη τελειώσει όλα.
Μύριζε χυμό, λιωμένα μήλα και ζωή. Ένας ελαφρύς άνεμος κούναγε τα φύλλα στα πεσμένα κλαδιά, ο ήλιος έπαιζε με τις αντανακλάσεις στο τρίχωμά της. Καθόταν, κοιτάζοντας το δέντρο, και σκεφτόταν —
πόσο παράξενο: μερικές φορές η σωτηρία έρχεται με οπλές και μυρωδιά γρασιδιού.
Από τότε δεν ξανασήκωσε τη φωνή του στη Μπελκα. Και κάθε φορά που άκουγε το κουδούνισμα του κουδουνιού της,
κάπου βαθιά μέσα του αντηχούσε εκείνο το πρωινό κροτάλισμα —
και η ευγνωμοσύνη που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια.
