Η Άννα δεν περίμενε τίποτα ασυνήθιστο εκείνη την ημέρα. Στο κατώφλι βρισκόταν ένα απλό χαρτοκιβώτιο, χωρίς αυτοκόλλητα, χωρίς όνομα αποστολέα, ακόμη και χωρίς διεύθυνση αποστολέα. Μόνο η διεύθυνσή της ήταν γραμμένη με το χέρι.
Σκέφτηκε ότι ήταν λάθος, αλλά η περιέργειά της υπερίσχυσε. Το κουτί ήταν ελαφρύ, σφραγισμένο με παλιό, κιτρινισμένο κολλητικό ταινία. Όταν η Άννα το άνοιξε, μέσα βρήκε ένα παλιό πλαστικό κουνελάκι — ξεθωριασμένο, με ένα ελαφρώς σκισμένο αυτί και μια οικεία μυρωδιά.
Της κόπηκε η ανάσα.
Ήταν το κουνελάκι της. Το ίδιο με το οποίο δεν χωριζόταν όταν ήταν μικρή. Αυτό που χάθηκε πριν από είκοσι χρόνια, όταν έπρεπε να μετακομίσουν επειγόντως με τους γονείς της μετά από μια πυρκαγιά. Τότε έκλαιγε για εβδομάδες, και η μητέρα της έλεγε ότι το παιχνίδι είχε καεί.
Αλλά τώρα βρισκόταν μπροστά της. Καθαρό, σαν να είχε μόλις πλυθεί.
Η Άννα πήρε το παιχνίδι στα χέρια της και κάτι έσκουζωσε από μέσα. Η ραφή ήταν μια τακτοποιημένη γραμμή, όχι όπως πριν. Έκοψε προσεκτικά το ύφασμα με ψαλίδι και έβγαλε ένα μικρό τυλιγμένο κομμάτι χαρτί.
Πάνω του ήταν γραμμένο:
«Το φύλαξα για σένα. Εσύ το ξέχασες, αλλά εγώ όχι».
Χωρίς υπογραφή. Χωρίς ημερομηνία.
Τα χέρια της Άννας άρχισαν να τρέμουν. Τηλεφώνησε στους γονείς της, αλλά αυτοί την διαβεβαίωσαν ότι δεν της είχαν στείλει τίποτα. «Μάλλον κάποιος από τους γείτονες κάνει πλάκα», είπε ο πατέρας της. Αλλά στη μνήμη της δεν υπήρχε κανείς που να γνωρίζει για το λαγουδάκι.
Τη νύχτα η Άννα δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Έβαλε το παιχνίδι στο κομοδίνο και ξύπνησε αρκετές φορές — της φαινόταν ότι το κουνέλι είχε γυρίσει το κεφάλι του προς την άλλη πλευρά.
Το πρωί αποφάσισε να ελέγξει την κάμερα του θυροτηλεφώνου. Η εγγραφή ήταν σύντομη: κάποιος άφησε ένα δέμα και έφυγε. Ο άνθρωπος φορούσε κουκούλα, το πρόσωπό του ήταν αδιακρίτως. Αλλά το πιο περίεργο ήταν ότι η εγγραφή δεν είχε ώρα. Το σύστημα απλά δεν κατέγραψε τη στιγμή της παράδοσης.
Από τότε η Άννα φυλάει το παιχνίδι σε ένα κουτί, κλειδωμένο με κλειδί. Μερικές φορές της φαίνεται ότι τη νύχτα ακούγεται ένα ελαφρύ θρόισμα από το κουτί — σαν να κινείται κάποιος μέσα.
Δεν είναι σίγουρη ποιος έστειλε το δέμα — κάποιος από το παρελθόν ή κάποιος που ακόμα θυμάται το κορίτσι που έχασε το λαγουδάκι του.
