«Νόμιζα ότι ήταν μούρα, μέχρι που τα μύρισα.» Το καθάρισμα των παλιών πουλόβερ μετατράπηκε σε έναν αηδιαστικό εφιάλτη 🧥🤢 Δείτε τι κρυβόταν στην ντουλάπα στο άρθρο 👇🫣
Είχα χρόνια να αγγίξω τα παλιά μου χειμερινά ρούχα. Ήταν κρυμμένα στο βάθος της ντουλάπας, σχεδόν ξεχασμένα, χάρη σε μερικούς ήπιους χειμώνες και τις μεταβαλλόμενες τάσεις της μόδας. Πρόσφατα, όμως, αποφάσισα να τακτοποιήσω λίγο και σκέφτηκα να δωρίσω τα σχεδόν αφόρετα πουλόβερ σε φιλανθρωπικούς οργανισμούς.
Τα έβγαλα ένα προς ένα. Φαινόταν μια χαρά — χωρίς ορατά τρύπια, χωρίς λεκέδες. Παρ’ όλα αυτά, ήθελα να τα πλύνω πριν τα δωρίσω, για να τα φρεσκάρω. Τότε ήταν που παρατήρησα κάτι περίεργο.
Ένα από τα πουλόβερ είχε κολλήσει πάνω του περίεργα κοκκινωπά, οβάλ κομμάτια. Η πρώτη μου σκέψη; Ίσως ήταν αποξηραμένα μούρα ή σπόροι — κάτι που είχαν αφήσει τα παιδιά μου χωρίς να το καταλάβω. Αλλά όταν τα άγγιξα, ήταν σκληρά και τραχιά, και έβγαζαν μια έντονη, δυσάρεστη μυρωδιά.
Περίεργη (και ελαφρώς αηδιασμένη), μπήκα στο διαδίκτυο για να μάθω τι μπορεί να ήταν. Αυτό που βρήκα με έκανε να αναγουλιάσω.
Δεν ήταν μούρα. Δεν ήταν χνούδια. Ήταν περιττώματα ποντικιών — που είχαν γίνει κοκκινωπά από το δηλητήριο που είχα βάλει στην ντουλάπα πριν από χρόνια και το είχα ξεχάσει εντελώς.
Ένιωσα αηδιασμένη γνωρίζοντας ότι αυτά τα ρούχα είχαν μείνει στη μέση μιας επιδρομής ποντικιών. Πέταξα αμέσως όλα τα πουλόβερ, καθώς και τις κασκόλ που ήταν αποθηκευμένες κοντά.
Μετά από αυτό, έτριψα ολόκληρη την ντουλάπα πολλές φορές με σαπούνι και απολυμαντικό μέχρι να εξαφανιστεί η μυρωδιά. Και τότε εντόπισα κάτι άλλο — ένα από τα μανίκια είχε δαγκωθεί, ένα μικρό τρύπα που δεν είχα δει νωρίτερα. Ψάχνοντας πιο βαθιά στη γωνία της ντουλάπας, ανακάλυψα κομμάτια από γέμισμα και κλωστές. Τα ποντίκια είχαν προσπαθήσει να φτιάξουν φωλιά.
Ήταν ένα ξύπνημα.
Τώρα έχω συνηθίσει να αερίζω και να επιθεωρώ τις ντουλάπες μου κάθε σεζόν. Έχω επίσης αρχίσει να αποθηκεύω τα ρούχα σε σφραγισμένα δοχεία και να τοποθετώ παγίδες — για κάθε ενδεχόμενο. Δεν υπάρχει περίπτωση να το αφήσω να ξανασυμβεί.
