Η νύχτα έπρεπε να είναι ήσυχη και γαλήνια. Ο άνδρας επέστρεφε στο σπίτι μετά από μια αργά βάρδια — κουρασμένος, ονειρεύοντας μόνο ένα ντους και το κρεβάτι του. Αλλά αυτό που άκουσε, μόλις πέρασε το κατώφλι του διαμερίσματός του, ανέτρεψε τη ζωή του.
Στο διαμέρισμα έκαιγε ένα αμυδρό φως. Η σύζυγος έπρεπε να κοιμάται, γιατί αύριο έπρεπε να ξυπνήσει νωρίς για τη δουλειά. Ο σύζυγος έβγαλε τα παπούτσια του, προσπαθώντας να μην κάνει θόρυβο, και ήθελε να πάει στο υπνοδωμάτιο. Αλλά εκείνη τη στιγμή άκουσε.
Μια φωνή. Ξένη. Ανδρική.
Σταμάτησε, η καρδιά του σταμάτησε. Η φωνή ήταν αθόρυβη, αλλά καθαρή, και προερχόταν από το υπνοδωμάτιο. Αρχικά σκέφτηκε ότι ήταν ανοιχτή η τηλεόραση, αλλά οι ήχοι ήταν πολύ προσωπικοί — ψίθυροι, αποσπάσματα φράσεων, γέλια. Και ανάμεσά τους — η φωνή της γυναίκας του, μόνο που ήταν διαφορετική, τρυφερή, όπως δεν την είχε ακούσει εδώ και καιρό.
Ο άντρας πλησίασε την πόρτα της κρεβατοκάμαρας και πάγωσε. Προφανώς υπήρχε κάποιος άλλος εκεί.
Ένας ξένος στο σπίτι του. Στο κρεβάτι του.
Έσπρωξε την πόρτα — και αυτό που είδε ήταν ένα χτύπημα από το οποίο δεν μπορούσε να συνέλθει. Η γυναίκα του, τρομαγμένη, με τα μαλλιά της ανακατεμένα, και ένας άντρας που δεν είχε ξαναδεί ποτέ. Όλα έγιναν ξεκάθαρα χωρίς λόγια.
Αρχικά επικράτησε σιωπή, βαριά σαν πέτρα. Μετά άρχισαν οι φωνές. Η γυναίκα προσπαθούσε να εξηγήσει κάτι, ο εραστής μάζευε βιαστικά τα ρούχα του, ενώ ο σύζυγος στεκόταν στη μέση του δωματίου, ανίκανος να πιστέψει ότι αυτό συνέβαινε σε αυτόν.
Οι γείτονες είπαν αργότερα ότι άκουσαν φασαρία και βρισιές. Κάποιοι ισχυρίζονταν ότι τους έδιωξε και τους δύο. Άλλοι — ότι απλά βγήκε και έκλεισε την πόρτα. Αλλά όλοι ήξεραν: αυτή η οικογένεια διαλύθηκε σε μια νύχτα.
Η ιστορία διαδόθηκε γρήγορα μεταξύ των γνωστών και των συναδέλφων. Κάποιοι καταδίκαζαν τη γυναίκα, άλλοι υποστήριζαν τον άντρα, λέγοντας: «Καλύτερα να μάθεις την αλήθεια, παρά να ζεις σε ψευδαίσθηση». Αλλά ένα ήταν σαφές: εκείνη η ξένη φωνή που άκουσε τη νύχτα, έγινε το σημείο χωρίς επιστροφή.
Τώρα ο άντρας ομολογεί: «Αυτή η νύχτα χώρισε τη ζωή μου σε «πριν» και «μετά». Δεν θα μπορέσω ποτέ ξανά να εμπιστευτώ όπως πριν».
