Όταν η οικογένεια Μπελιάεφ απέκτησε τον παπαγάλο Κέσα, όλοι γελούσαν: ήταν αστείος αλλά τελείως σιωπηλός.
Για εβδομάδες — ούτε ήχος. Ούτε «Γεια», ούτε «Ο Κέσα είναι καλός». Μόνο τους κοίταζε με προσεκτικά μάτια.
— Ίσως είναι απλώς τεμπέλης; — αστειευόταν η μητέρα.
— Ή πολύ έξυπνος για να μιλάει άσκοπα, — γελούσε ο πατέρας.
Αλλά αυτό το «σιωπηλό θαύμα» μια μέρα έγινε ήρωας.
Στο διαμέρισμα των Μπελιάεφ ζούσε και μια άλλη αγαπημένη — η λευκή, χνουδωτή γάτα Σόνια, με μάτια σαν πορσελάνινη κούκλα. Ο Κέσα και η Σόνια ήταν περίεργοι φίλοι: ο παπαγάλος καθόταν στην πλάτη του καναπέ και «παρατηρούσε», ενώ η γάτα τον κοίταζε από κάτω, σαν να καταλάβαινε πως στο σπίτι τους βασίλευε η ειρήνη.
Μια μέρα η μητέρα πήγε στο μαγαζί, ο πατέρας ήταν στη δουλειά, και η Σόνια κοιμόταν στο μπαλκόνι. Ήταν μια ήσυχη καλοκαιρινή μέρα, τα παράθυρα ανοιχτά.
Ξαφνικά ο ουρανός σκοτείνιασε — άρχισε να βρέχει. Μια ριπή ανέμου έκλεισε την πόρτα του μπαλκονιού.
Η Σόνια έμεινε έξω.
Λίγα λεπτά αργότερα, κεραυνός αντήχησε, και η γάτα τρομαγμένη προσπάθησε να πηδήξει στο διπλανό περβάζι.
Αλλά το πόδι της γλίστρησε — κρεμόταν πιασμένη με τα νύχια από τα κάγκελα.
Στο διαμέρισμα δεν υπήρχε κανείς, εκτός από τον παπαγάλο.
Ο Κέσα κατάλαβε ότι η γάτα ήταν σε κίνδυνο.
Άρχισε να πηδά μέσα στο κλουβί, άνοιξε τα φτερά του — και ξαφνικά…
Φώναξε με ανθρώπινη φωνή:
— ΣΟ-Ο-ΝΙΑ!!! ΣΟ-Ο-ΝΙΑ!!! ΣΟ-Ο-ΝΙΑ!!!
Οι γείτονες από κάτω σήκωσαν το κεφάλι:
— Ποιος φωνάζει έτσι; —
Η μητέρα, επιστρέφοντας, άκουσε την απελπισμένη κραυγή του παπαγάλου ήδη από τη σκάλα.
Όρμησε στο δωμάτιο, έτρεξε στο μπαλκόνι — και πάγωσε:
η Σόνια κρεμόταν από τα κάγκελα με τα τελευταία της νύχια.
Η μητέρα πρόλαβε να την πιάσει τη στιγμή που η γάτα γλιστρούσε προς τα κάτω.
Ο παπαγάλος καθόταν στο κλουβί, με το ράμφος ανοιχτό, επαναλαμβάνοντας την ίδια λέξη που είχε μάθει μόνος του, ακούγοντας κάθε μέρα τη νοικοκυρά να φωνάζει απαλά τη γάτα:
— «Σόνια! Σόνια!»
Όταν όλοι ηρέμησαν, η μητέρα αγκάλιασε τη γάτα και το κλουβί με τον Κέσα.
Ο παπαγάλος στάθηκε περήφανα και είπε ήσυχα:
— «Σόνια, καλή!»
Από τότε ο Κέσα έγινε τοπική διασημότητα.
Οι γείτονες διηγούνταν παντού την ιστορία — «το πουλί που έσωσε τη γάτα».
Τώρα λέει περισσότερες λέξεις — «διασώστης», «ήρωας», «γάτα» — και κάθε φορά που η Σόνια βγαίνει στο μπαλκόνι, ο παπαγάλος την παρακολουθεί προσεκτικά και μουρμουρίζει:
— «Σόνια! Πρόσεχε!»
