Συνέβη σε μια ήσυχη, ασήμαντη πόλη στον βορρά — εκεί όπου η ζωή κυλούσε αργά, όπου όλοι γνώριζαν όλους, κι οι ειδήσεις περιορίζονταν σε έναν νέο δήμαρχο ή μια επισκευή δρόμου.
Μα ένα ανοιξιάτικο μήνα έγινε κάτι που έκανε όχι μόνο τους γείτονες, αλλά ολόκληρη τη χώρα να μιλά.
Στην αρχή φαινόταν σύμπτωση.
Μια γυναίκα το είπε στο φαρμακείο, μια άλλη στη λαϊκή:
«Περιμένουμε παιδί!» είπαν χαρούμενες.
Όμως σύντομα φάνηκε — ήταν πάρα πολλές.
Πρώτα τρεις. Μετά επτά. Ύστερα δεκατέσσερις.
Όλες περίπου στον ίδιο μήνα.
Όλες σε διαφορετικές γειτονιές.
Και όλες είχαν πάει στον ίδιο γιατρό.
Τον έλεγαν Άρθουρ Λίντεν.
Νέος, γοητευτικός, με άψογη φήμη και απαλή χαμόγελο.
Είχε μετακομίσει στην πόλη μόλις ένα χρόνο πριν, άνοιξε ιδιωτική κλινική, δεχόταν τα βράδια και γρήγορα κέρδισε εμπιστοσύνη.
Οι γυναίκες έλεγαν ότι ήταν ευγενικός, προσεκτικός, «καταλάβαινε χωρίς λόγια».
Μα όταν η δέκατη τέταρτη γυναίκα έφερε τις εξετάσεις της, το χέρι της νοσοκόμας τρεμούλιασε.
«Περιμένετε,» ψιθύρισε. «Ήσασταν κι εσείς στον δρ. Λίντεν;»
Η φήμη διαδόθηκε αμέσως.
Η πόλη ψιθύριζε.
Οι άνθρωποι μετρούσαν, σύγκριναν ημερομηνίες, θυμόντουσαν.
Και όλες οι ασθενείς είχαν κάνει την ίδια θεραπεία – «ορμονική αγωγή για ρύθμιση του κύκλου».
Κανείς δεν ήθελε να πιστέψει πως δεν ήταν τυχαίο.
Μα ένας δημοσιογράφος από την πρωτεύουσα έψαξε τα αρχεία της κλινικής.
Κι εκείνη τη μέρα — η πόλη πάγωσε.
Στα έγγραφα βρέθηκαν ανεπίσημες συνταγές, μη καταχωρημένα φάρμακα, και ραντεβού μετά τις 9 το βράδυ, όταν η κλινική ήταν κλειστή.
Όταν κάλεσαν τον γιατρό για ανάκριση, δεν αρνήθηκε.
Είπε μόνο μια φράση που έγραψαν όλες οι εφημερίδες:
«Ήθελα απλώς αυτή η πόλη να ξαναζήσει.»
Αργότερα έγινε γνωστό πως, ένα χρόνο πριν, οι γεννήσεις στην πόλη είχαν μειωθεί δραματικά.
Ο κόσμος έφευγε, τα σχολεία έκλειναν.
Αλλά ο τρόπος που ο γιατρός διάλεξε να «βοηθήσει» έκανε τη μικρή κοινότητα το κέντρο ενός σκανδάλου.
Οι γυναίκες, μαζεμένες στη συνέλευση, έλεγαν πως νιώθουν εξαπατημένες,
μα μερικές — ευγνώμονες:
«Ναι, παραβίασε τον νόμο… αλλά χάρη σ’ αυτόν θα έχω παιδί.»
Η ιστορία δίχασε την πόλη.
Κάποιοι τον είπαν τέρας, άλλοι σωτήρα.
Μα ήταν ξεκάθαρο:
εκείνον τον μήνα που δεκατέσσερα τεστ έδειξαν δύο γραμμές,
η μικρή πόλη έπαψε να είναι συνηθισμένη.
